Οδός Σταϊκοπούλου :Περπατώντας και αναπολώντας...
Οδός Σταϊκοπούλου ..
Ένα μικρός σχετικά δρόμος τ’ Αναπλιού, πάνω απ την πλατεία Συντάγματος .
Φέρει το όνομα του πορθητή του Παλαμηδιού , ξεκινά λίγο πριν την πρώτη Βουλή των Ελλήνων και καταλήγει στη γωνία Πλαπούτα και Τερζάκη.
Από τη δεκαετία του 60 πολλές εδώ οι επαγγελματικές χρήσεις αλλά και οι κατοικίες.
Στην ΄΄καρδιά΄΄ της πόλης αρκετοί Ναυπλιώτες δούλεψαν εδώ με επιτυχία , κράτησαν για χρόνια μαγαζιά , εμπορικά, τουριστικά , εστίαση κλπ
Σήμερα βέβαια κυριαρχούν τα τουριστικά είδη αλλά και η εστίαση .
Ας επιχειρήσουμε ένα ΄΄ταξίδι ΄΄ στο χρόνο , να θυμηθούμε η να μάθουμε τους επαγγελματίες μιας άλλης εποχής, από τα χρόνια του 60 και για τις επόμενες δυο- τρεις δεκαετίες…
Πρώτο μαγαζί η αντιπροσωπεία σιγαρέτων του Σαββόπουλου (πεθερού του καθηγητή Κογιώνη) Δίπλα το παντοπωλείο "Κίμων και Αιμιλία" του Κίμωνα Παλαβιτσίνη και μετά του γαμπρού τους Χρήστου Κομνηνού.
Στο διπλανό κάποια εποχή άνοιξε μαγαζί χονδρικής μπακαλικών ειδών ο Χρήστος Μπούκουρας όταν έκλεισε το φούρνο που τον είχε εκεί που είναι το ξενοδοχείο Βικτώρια.
Η ιστορική ταβέρνα του Απόστολου Καρατσοπάνη( παλιότερα Τσαουσόπουλου) και μετά του Γιώργου Σταθακόπουλου , γκαρσόνι για χρόνια τη δούλεψε αυτός στη συνέχεια
Απέναντι ήταν μια αποθήκη της ταβέρνας με βαρέλια. Μετά το πλεκτήριο, στη γωνία το είχε η γυναίκα του Γιάννη Βασιλείου.
Απέναντι λειτούργησε για πολλά χρόνια το κατάστημα ρούχων "Η αυλή" και προηγούμενα ήταν Ιατρείο Δημόπουλου (τον γιο του τον έλεγαν Ηρακλή)
Μπροστά στο μαγαζί λαϊκής τέχνης του Θύμιου Ρούσου ήταν το Τεχνικό Γραφείο του Μιχάλη Μπουγάδη
(Στο δωματιάκι κάτω από τη σκάλα του Βουλευτικού είχε βρει καταφύγιο η Κατερίνα η ΄΄ Γκρέτα΄΄ που μάζευε τις γόπες…)
Στο σημερινό ΄΄Μιτάτο΄΄ ήταν ξυλουργείο. Εκεί κοντά ήταν ο Σύλλογος Πολιτικών Συνταξιούχων και ένα δικηγορικό γραφείο (ίσως του Πέτρου Κομνηνού).
Μετά φιλοξένησε στη αρχή το ΄΄Λυχνάρι΄΄ των αδελφών Γαβρήλου. Μια μπουάτ στα τέλη του 70- αρχές 80 που έγραψε ιστορία με την Πέννυ Ξενάκη στα πρώτα της βήματα και πολλούς άλλους καλλιτέχνες.
Ακριβώς πίσω απ την Εθνική Τράπεζα είχε εργαστήριο ο Γιάγκος Κατσίγιαννης και έφτιανε κιθάρες. Μετά ήταν το εργαστήριο ζαχαροπλαστικής του Περικλή Κατραμάνου (στο μεγάλο δρόμο το μαγαζί εκεί το εργαστήριο
Σο κτίριο Προύντζου , στη γωνία , είχε ο κυρ Γιάννης γραφείο ταξιδίων. Απέναντι ήταν το μπακάλικο του Κωνσταντίνου, (μετά έγινε σουβλατζίδικο από τον "Κουταλιανό" ή Ολλανδό και μετά ταβέρνα του Γιάννη Μπάζου, μέχρι που το πήρε ο Δημήτρης Φιρφιλιώνης.
Εδώ και το υποδηματοποιείο του Φίλιππα Παπαμιχαήλ.
Μετά ο Εθνικός Σύνδεσμος Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμων Ναυπλίας - Ερμιονίδος με πρόεδρο τον Τάκη Παπαχριστοφίλου (που έμενε μέσα στη Φραγκόκλησα) (Αυτό μετά έγινε " hungry years ΄΄ το πρώτο μπαρ από δύο αδέλφια Σπυρόπουλου από τα Λευκάκια. και το παπλωματάδικο του Αντώνη Ζαφείρη , Μετά το άνοιξε ταβέρνα ο ΄΄Κροκόδειλος΄΄) .
Μετά τα σκαλιά είχε το μπακάλικο ο κυρ Στέλιος Ζωνουδάκης και δίπλα ακριβώς (ιδιοκτησία Γιώργαρου Τόμπρα) το είχε ο ίδιος καρβουναποθήκη. Παλιότερα είχε στεγάσει για ένα διάστημα το τυπογραφείο του Τάκη Κοΐνη, της ΄΄Αργοναυπλίας΄΄. Το ισόγειο της Σταθούλας το είχε αποθήκη ο κυρ Θεολόγος ο Σταμπολιάδης που είχε τη "Φθεινή αγορά" (έτσι γραμμένο) στο μεγάλο δρόμο.
Απέναντι ήταν το καφενείο του κυρ Τάκη του Πονηρή (Καραγιάννης) που έγινε αργότερα "Φανάρια" του Κώστα Χουντάλα.
Στη δεξιά πλευρά του δρόμου αρκετά χρόνια και η γκαλερί του ζωγράφου Γιάννη Μπόμπου.
Στο άκτιστο ιδιοκτησίας Ν. Αλευρά είχε στην αρχή ξυλουργείο του Κυριάκου του Μπέκα και μετά αποθήκη (και αυτό) του Θεολόγου Σταμπολιάδη.
. Στη γωνία που είναι τώρα ο "Τούρκος" είχαν κομμωτήριο πρώτα οι αδελφές Αποστολίδη (κόρες του Αράπη που είχε ουζερί στην Αθανασίου Σιώκου) και μετά η Βάσω Μαντά . Απέναντι ήταν ο φούρνος των αδελφών Μπότσου (Λύσανδρου και Πλάτωνος) κα μετά έγινε Μαρλαγκούτσου (πατρός και μετά υιού)
Απέναντι ήταν το ραφείο του Γιάννη Στείρη (είχε για μαθητευόμενο τον Χριστόφορο) Δίπλα ήταν το Τυπογραφείο της ΄΄Αργοναυπλίας΄΄, και για ένα διάστημα Τεχνικό Γραφείο του Νίκου Πιτίδη (στο γωνιακό) Μετά το τυπογραφείο ήταν εργαστήριο ζαχαροπλαστικής του Φίλη Σουλιέ (πατέρα του Βαγγέλη) και μετά το πουκαμισάδικο, που αργότερα πήγε στη γωνία.
Ακολούθως η ταβέρνα του κυρ Κώστα Παπαγεωργόπουλου και το γωνιακό ήταν ραφείο. Στην απέναντι πλευρά , κάτω από το σπίτι του Σπαντιδέα, ήταν το ηλεκτρολογείο του κυρ -Τάκη Καβαλιέρου, που είχε για βοηθό τον Γιώργο Τόλια - δούλευαν μηχανικοί προβολής στο σινεμά του Χουντάλα)
Το ισόγειο στου ΄΄Ζορμπαλά΄΄( Ηλιόπουλου) ήταν γραφεία των Πολυτέκνων και μετά λαϊκή τέχνη του Παύλου Καζαντζόγλου. Και τέλος απέναντι ήταν το κρεοπωλείο Προύντζου.
Πάντως όσο ήταν μαγαζιά και περνούσαν φορτηγά συχνά έπαιρναν… μπάλα τα μπαλκόνια!!!!!!!!
Στο εργαστήριο του Φίλη του Σουλιέ, μετά άνοιξε ο Γιάννης Κόκκορης το ΄΄Ενώτιο΄΄ με τις φιγούρες του θεάτρου σκιών..
Και το πουκαμισάδικο όταν μετακόμισε στη γωνία άνοιξε ηλεκτρολογείο ο κυρ Γιώργος Μπιμπίκος. Η αποθήκη του Θεολόγου κάτω από της Σταθούλας το σπίτι είχαν μαγαζί πρώτα ο Γιάννης Παλαιολόγου (΄΄ Τσόφλης΄΄) και μετά ο Φάνης (φαγάδικα) που έφυγαν άδικα πολύ νέοι.
Και βέβαια προς το τέλος του δρόμου το κατάστημα δίσκων του Νίκου Μπέλλια, το ξενοδοχείο Δημ. Καλκούνου, το κατάστημα του Άρη Καλκούνου κι άλλα.
Κάπως έτσι θυμάμαι ( και πληροφορήθηκα) στοιχεία για την εμπορική ζωή της οδού Σταϊκοπούλου μια άλλη εποχή.
Ίσως κάποιοι συμπολίτες να μου έχουν διαφύγει και ζητώ συγγνώμη ..
Στις αναρτήσεις που κάνω πάντα συμπληρώνετε κάτι που λείπει και ευχαριστώ γι αυτό.
Όπως ευχαριστώ θερμά τον καλό μου φίλο –και βαθύ γνώστη της περιοχής- Τόλη Κοΐνη για τις πολύ χρήσιμες πληροφορίες που μου έδωσε ( ..Τόλη είσαι θησαυρός..)
Και βέβαια ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Στέλιο Καρατάσο για το οπτικό υλικό ( ΄΄Παλιές φωτογραφίες του Ναυπλίου ΄΄)
